โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

ฝีที่อวัยวะเพศ หมายถึงการรวมตัวของตุ่มหนองขนาดใหญ่ บริเวณอวัยวะเพศ ซึ่งมักเกิดจากการติดเชื้อซึ่งเป็นได้ทั้งในผู้ชายและผู้หญิง ส่งผลต่อสุขภาพต่างๆ ของร่างกายและกระทบต่อช่องคลอด อุ้งเชิงกราน องคชาต ทวารหนัก หรือถุงอัณฑะ ฝีที่อวัยวะเพศ เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย และจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เช่น โรคหนองในแท้ โรคหนองในเทียม หรือโรคซิฟิลิส เป็นต้น ปัจจัยอื่นๆ ที่อาจนำไปสู่การพัฒนาของโรคฝีที่อวัยวะเพศ ได้แก่ สุขอนามัยทางเพศ ระบบภูมิคุ้มกันบกพร่อง การบาดเจ็บหรือมีแผลที่บริเวณอวัยวะเพศ การอุดตันของต่อมเหงื่อ ทำให้มีอาการปวด บวม แดง รู้สึกเหมือนโดนกดทับ มีหนอง สารคัดหลั่ง และมีไข้ การดูแลทางการแพทย์อย่างทันท่วงที เป็นสิ่งจำเป็นในการวินิจฉัยรักษา และป้องกันภาวะแทรกซ้อนของฝีที่อวัยวะเพศ

ทำความเข้าใจกับ ฝีที่อวัยวะเพศ

สาเหตุของฝีที่อวัยวะเพศ ส่วนใหญ่เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย สแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส (Staphylococcus Aureus) และ สเตรปโตค็อกคัส นิวโมเนีย (Streptococcus Pneumoniae) แบคทีเรียเหล่านี้สามารถเข้าสู่ร่างกายได้ทางผิวหนัง รูขุมขน หรือต่อมต่างๆ บริเวณอวัยวะเพศ หรือการติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์บางชนิด เช่น โรคเริมที่อวัยวะเพศ แผลริมอ่อน หนองในแท้ หนองในเทียม หรือโรคซิฟิลิส ก็อาจทำให้เกิดฝีที่อวัยวะเพศได้ รวมไปถึง ต่อมอุดตันหรือติดเชื้อ บริเวณอวัยวะเพศ เช่น

ต่อมบาร์โธลินในเพศหญิง (Bartholin Gland)

เป็นต่อมขนาดเล็กขนาดเท่าเมล็ดถั่ว ที่อยู่ด้านข้างของช่องคลอดแต่ละข้างของผู้หญิง ต่อมนี้ได้รับการตั้งชื่อ ตามนักกายวิภาคศาสตร์ชาวเดนมาร์กชื่อ “Caspar Bartholin” ซึ่งเป็นผู้บรรยายคนแรกในศตวรรษที่ 17 ต่อมบาร์โธลินหลั่งของเหลวที่ช่วยหล่อลื่นช่องคลอดระหว่างที่ถูกกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ ของเหลวนี้ช่วยลดการเสียดสีระหว่างการมีเพศสัมพันธ์ ทำให้รู้สึกสบายตัวมากขึ้น นอกจากนี้ ยังช่วยในการเพิ่มความชุ่มชื้น และการหล่อลื่นของช่องคลอด ช่วยลดความรู้สึกไม่สบายระหว่างทำกิจกรรมประจำวัน เช่น การเดิน หรือนั่ง บางครั้งท่อที่ระบายต่อมบาร์โธลินอาจอุดตัน นำไปสู่การสะสมของของเหลว และการก่อตัวของถุงน้ำ ภาวะนี้เรียกว่า “ถุงน้ำของบาร์โธลิน” ทำให้เกิดอาการบวม และรู้สึกไม่สบายในบริเวณช่องคลอด หากถุงน้ำเกิดการติดเชื้อจะส่งผลให้เกิดฝีที่เจ็บปวด ควรรีบปรึกษาแพทย์หากคุณมีข้อกังวลใดๆ เกี่ยวกับต่อมบาร์โธลินของคุณ หรือหากมีอาการปวดบวม หรือติดเชื้อในบริเวณช่องคลอด การปรึกษาแพทย์จะช่วยให้สามารถทำการวินิจฉัยที่ถูกต้อง และแนะนำทางเลือกการรักษาที่เหมาะสมได้

อาการของ ฝีที่อวัยวะเพศ

• รู้สึกปวดบวม กดแล้วเจ็บ
• บริเวณรอบๆ ฝีบวมแดง
• แผลฝีมีหนองหรือมีของเหลวไหลออกมา 
• มีไข้และอาการป่วย ในกรณีที่เกิดฝีระยะรุนแรง

การวินิจฉัย ฝีที่อวัยวะเพศ

การวินิจฉัยฝีที่อวัยวะเพศ มักประกอบด้วยการซักประวัติทางการแพทย์ การตรวจร่างกาย และการตรวจทางห้องปฏิบัติการเพิ่มเติม นี่คือภาพรวมของกระบวนการวินิจฉัยเมื่อไปยังสถานพยาบาล:

• ประวัติทางการแพทย์: บุคลากรทางการแพทย์จะถามคำถามคุณเกี่ยวกับอาการของคุณ ตั้งแต่เริ่มมีอาการ ความรุนแรงของความเจ็บปวด หรืออาการไม่สบาย กิจกรรมทางเพศล่าสุด และประวัติฝีที่อวัยวะเพศครั้งก่อนๆ (หากเคยเป็น)
• การตรวจร่างกาย: แพทย์จะตรวจดูบริเวณที่มีแผลด้วยสายตา มองหาสัญญาณของรอยแดง บวม หรือมีหนอง แพทย์อาจคลำบริเวณนั้นเบาๆ เพื่อประเมินลักษณะแผล และกำหนดขนาดในตำแหน่งของฝีว่ามากน้อยเพียงใด
• การตรวจ LAB เพิ่มเติม: ในบางกรณี บุคลากรทางการแพทย์อาจสั่งการตรวจเพิ่มเติม เพื่อยืนยันการวินิจฉัย หรือระบุสาเหตุที่แท้จริง การตรวจเหล่านี้อาจรวมถึง:
  • ตรวจอัลตราซาวด์: การตรวจเหล่านี้ อาจทำเพื่อให้เห็นภาพของฝีได้ชัดเจนยิ่งขึ้น และประเมินขนาด ขอบเขตของฝี
  • เก็บตัวอย่างเพาะเชื้อ: หากสงสัยว่ามีการติดเชื้อแพทย์อาจเก็บตัวอย่างหนองหรือของเหลวที่ไหลออกจากฝีและส่งไปยังห้องปฏิบัติการ เพื่อเพาะเชื้อตรวจสอบเพิ่มเติม สิ่งนี้ช่วยระบุแบคทีเรียเฉพาะที่ทำให้เกิดการติดเชื้อและกำหนดการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะที่มีประสิทธิภาพสูงสุด
  • การตรวจโรคติดต่อทางเพศ: หากมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์ที่ทำให้เกิดฝี แพทย์อาจแนะนำการตรวจเฉพาะ เพื่อคัดกรองโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ทั่วไป
  • การตรวจเลือด: ในบางกรณีอาจทำการตรวจเลือด เพื่อประเมินสถานะสุขภาพโดยรวม ตรวจหาสัญญาณของการติดเชื้อ และประเมินการตอบสนองต่อการอักเสบของร่างกาย

ตัวเลือกการรักษา ฝีที่อวัยวะเพศ

การรักษาฝีที่อวัยวะเพศ มักเกี่ยวข้องกับการเข้าสู่กระบวนการทางการแพทย์ และมาตรการดูแลตนเองร่วมกัน แนวทางทั่วไปบางประการ มีดังต่อไปนี้

• ตรวจทำแผลและระบายหนองออก: แพทย์อาจต้องมีการทำแผลขนาดเล็ก เพื่อระบายหนองออกจากฝี สิ่งนี้จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด และส่งเสริมการรักษาให้หายดีเร็วขึ้น
• ยาปฏิชีวนะ: หากฝีดังกล่าวเกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย แพทย์จะมีการสั่งยาปฏิชีวนะ เพื่อรักษาการติดเชื้อ และป้องกันการแพร่กระจายไปยังคู่นอน
• การประคบอุ่น: อาจใช้วิธีการประคบอุ่นบริเวณอวัยวะเพศที่มีฝีเกิดขึ้น จะช่วยลดความเจ็บปวด และช่วยให้ฝีระบายหนองออกได้ง่ายขึ้น
• การจัดการความเจ็บปวด: ยาแก้ปวดที่จำหน่ายตามร้านขายยาทั่วไป เช่น อะเซตามิโนเฟน หรือไอบูโพรเฟน สามารถกินเพื่อบรรเทาอาการปวด และความรู้สึกไม่สบายได้แต่ไม่ควรใช้ต่อเนื่องกันยาวนาน และควรปรึกษาแพทย์หรือเภสัชก่อนทุกครั้ง

การป้องกันฝีที่อวัยวะเพศ

เพื่อช่วยป้องกันฝีที่อวัยวะเพศ สิ่งสำคัญคือต้องรักษาสุขอนามัยที่ดี เช่น:

• หลีกเลี่ยงการใช้ของใช้ส่วนตัวร่วมกัน เช่น ผ้าเช็ดตัว ผ้าขนหนู ชุดชั้นใน หรือมีดโกนร่วมกับผู้อื่น
• อาบน้ำเป็นประจำอย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง ทำความสะอาดบริเวณอวัยวะเพศด้วยน้ำและสบู่อ่อนๆ
• มีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย สวมถุงยางอนามัยทุกครั้ง เพื่อลดความเสี่ยงในการติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์
• หลีกเลี่ยงการใช้สารที่ระคายเคืองผิว หรือผลิตภัณฑ์ที่มีเคมีรุนแรง น้ำหอมต่างๆ มาทำความสะอาด เพราะอาจทำให้ผิวหนังบริเวณนั้นเกิดการแพ้ มีผื่น รู้สึกไม่สบายตัวได้

อ่านบทความอื่นๆ ที่น่าสนใจเพิ่มเติม

ความเข้าใจผิดเรื่องโรคติดต่อทางเพศ

อาการตกขาวผิดปกติของผู้หญิง

กลยุทธ์การรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับฝีที่อวัยวะเพศ มักเกี่ยวข้องกับกระบวนการทางการแพทย์ร่วมกัน ก่อนอื่น การระบายหนองฝีออกเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อกำจัดหนองที่สะสมและบรรเทาอาการเจ็บปวด ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับขั้นตอนการผ่าตัดหรือเทคนิคทางการแพทย์ที่จะส่งผลกระทบต่อแผลน้อยที่สุด เช่น การเจาะทะลุด้วยเข็มของแพทย์ การจ่ายยาปฏิชีวนะมักถูกกำหนดเพื่อรักษาการติดเชื้อ และป้องกันการแพร่กระจายไปยังคู่นอน ยาต่างๆ ที่แพทย์สั่งจะช่วยจัดการความเจ็บปวด บรรเทาอาการไม่สบายได้ ในบางกรณี อาจแนะนำให้ใช้การประคบอุ่น เพื่อส่งเสริมการรักษา และลดอาการบวม ผู้ที่เป็นฝีจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องกินยาปฏิชีวนะให้ครบถ้วน และติดตามผลการรักษากับแพทย์ เพื่อให้แน่ใจว่าการรักษาเป็นไปตามความเหมาะสม ในกรณีที่มีอาการรุนแรงมากขึ้น หรือฝีกลับมาเป็นซ้ำ ควรรีบเข้ารับการประเมิน และการจัดการจากผู้เชี่ยวชาญระบบอวัยวะสืบพันธุ์หรือสูตินรีเวช

อาการตกขาว เป็นของเหลวที่ร่างกายผลิตขึ้นมาเพื่อช่วยทำความสะอาด ชุ่มชื้น และป้องกันช่องคลอดจากการติดเชื้อต่างๆ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงทุกคนควรสังเกตสีของ อาการตกขาว เป็นอย่างมาก เนื่องจากสีของ อาการตกขาว สามารถบ่งบอกถึงการผิดปกติของร่างกายได้ โดยปกติแล้ว สีของการตกขาวจะเป็นสีขาว ใส หรือเล็กน้อยที่มีความขุ่นอาจเกิดจากปัจจัยหลายอย่าง เช่น อายุ ระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนในร่างกาย ความสมดุลของแบคทีเรียในช่องคลอด การติดเชื้อหรือผิดปกติบางอย่างในร่างกาย ด้วยเหตุนี้ การเฝ้าระวังสีและลักษณะการตกขาวเป็นสิ่งสำคัญอย่างมากและหากมีการเปลี่ยนแปลงหรือผิดปกติใดๆ จึงควรปรึกษาแพทย์เพื่อรับการรักษาให้เหมาะสม

อาการตกขาว ที่ผิดปกติมีสีอะไรบ้าง

สีของ อาการตกขาว ที่ผิดปกติสามารถแบ่งออกเป็นหลายสี ได้แก่

• ตกขาวสีขาว ครีม เหลืองอ่อน หรือสีเหมือนเปลือกไข่
  • หากพบว่ามีตกขาวสีขาวใส หรือสีขาวขุ่น ไม่มีกลิ่น ถือเป็นลักษณะทั่วไปของตกขาวที่หลั่งออกมาเพื่อหล่อลื่นและให้ความชุ่มชื้นกับช่องคลอดไม่ได้เป็นอาการที่ผิดปกติแต่อย่างใด แต่ตกขาวที่ผิดปกติ จะมีสีที่แตกต่างไปจากเดิมที่คุณเคยเจอ ที่สำคัญ ตกขาวจะมีกลิ่นเหม็น และมีลักษณะเป็นก้อนหนาๆ
• ตกขาวสีเขียวอ่อน หรือเหลืองปนเขียว
  • หากพบว่ามีตกขาวสีนี้ ร่วมกับรู้สึกระคายเคืองบริเวณช่องคลอดร่วมด้วย ตกขาวจะมีกลิ่นคาว แสดงว่าอาจมีการติดเชื้อแบคทีเรีย จากการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ได้ป้องกัน
• ตกขาวสีชมพูอ่อน
  • อาจหมายถึงว่ากำลังจะเริ่มเป็นประจำเดือน หรือมีการหลุดลอกของเยื่อบุโพรงมดลูก ซึ่งพบในกรณีที่เป็นคุณแม่หลังคลอดบุตร เรียกง่ายๆ ว่า น้ำคาวปลา คือ ของเหลวที่ขับออกผ่านทางช่องคลอด มีกลิ่นเหม็นอับ และอาจมีสีที่แตกต่างกันนับจากวันที่คลอดบุตร โดยอาการนี้ จะคงอยู่ในช่วงระยะเวลา 2-3 สัปดาห์ และหมดไปได้เองภายใน 4-6 สัปดาห์
• ตกขาวสีน้ำตาลแดง หรือสีแดง
  • หากพบว่าตกขาวมีสีคล้ายเลือดปะปนออกมา อาจหมายถึงประจำเดือนที่ยังตกค้างอยู่ หรือมีการติดเชื้อที่ปากมดลูก เนื่องจากเลือดออกจากการตกไข่ อาจมีอาการปวดท้องน้อยร่วมด้วย
• ตกขาวสีเทา
  • อาจหมายถึง การอักเสบที่บริเวณช่องคลอด และปากมดลูก จากเชื้อแบคทีเรียผ่านการมีเพศสัมพันธ์ หรือเป็นสัญญาณของภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย โดยเฉพาะอาการร่วมอย่าง รู้สึกคัน ระคายเคืองช่องคลอด มีกลิ่นเหม็น มีรอยแดงที่ปากช่องคลอด เป็นต้น

หากผู้หญิงมีตกขาวที่มีสีผิดปกติและมีกลิ่นเหม็น อาจเป็นเชื้อแบคทีเรีย หรือย่อมว่าเป็นโรคติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์ ดังนั้นควรรีบพบแพทย์เพื่อรักษาและป้องกันไม่ให้เกิดโรคหรือภาวะที่อันตรายต่อสุขภาพของผู้หญิงในอนาคต

อาการตกขาว ที่ผิดปกติส่งผลเสียอย่างไร

อาการตกขาว ที่ผิดปกติส่วนใหญ่จะหมายถึงการติดเชื้อในช่องคลอด โดยโรคที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่

โรคเชื้อราในช่องคลอด

การติดเชื้อเยื่อบุช่องคลอดส่วนใหญ่เกิดจากการติดเชื้อ CANDIDA ALBICANS แต่บางบุคคลอาจเกิดจากเชื้อราชนิดอื่นได้ มีปัจจัยหลายอย่างที่อาจส่งผลต่อการติดเชื้อเช่นโรคเบาหวาน, การใช้ยาปฎิชีวนะเป็นเวลานาน, การมีระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนสูงขึ้นหรือได้รับฮอร์โมนเอสโตรเจนจากภายนอก เช่นการใช้ยาคุมกำเนิด, ภาวะตั้งครรภ์, ภาวะภูมิคุ้มกันต่ำ เช่นการติดเชื้อเอชไอวี และการได้รับยาสเตียรอยด์เป็นเวลานาน อาการของโรครวมถึงการตกขาวที่มีลักษณะเหมือนแป้งเปียก, มีอาการคันบริเวณปากช่องคลอด, หรือมีอาการแสบร้อนในช่องคลอด, ปัสสาวะแสบขัด, เจ็บขณะมีเพศสัมพันธ์ การวินิจฉัยโรคจะต้องพบการบวมแดงบริเวณปากช่องคลอดและช่องคลอด สำหรับการรักษาใช้ยาฆ่าเชื้อรา ซึ่งมีรูปแบบต่าง ๆ เช่นยาครีม, ยาเหน็บช่องคลอด และยากลืน เช่น Clotrimazole, Miconazole, Tioconazole, Fluconazole ตามคำแนะนำของแพทย์ การรักษาจะช่วยให้ร่างกายหายจากอาการและการติดเชื้ออย่างมีประสิทธิภาพ

โรคติดเชื้อทริโคโมแนส

เชื้อโปรโตซัว TRICHOMONAS VAGINALIS (TV) เป็นสาเหตุของโรคนี้ซึ่งมักติดต่อผ่านทางเพศสัมพันธ์ อาการของโรครวมถึงตกขาวที่มีสีเขียวและมีกลิ่นเหม็น ความเจ็บปวดและคันบริเวณปากช่องคลอดและช่องคลอด ปัสสาวะแสบขัด อาการเจ็บปวดขณะมีเพศสัมพันธ์หรือเลือดออกหลังจากมีเพศสัมพันธ์ มักมีการอักเสบและบวมแดงบริเวณปากช่องคลอดและช่องคลอด พบจุดเลือดออกบริเวณช่องคลอดและปากมดลูกที่มีลักษณะเรียกว่า “Strawberry cervix” แนะนำให้รับประทานยาปฏิชีวนะ เช่น Metronidazole, Tinidazole พร้อมรับการรักษาคู่นอนด้วย

โรคช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย

เป็นลักษณะอาการอักเสบในช่องคลอดของผู้หญิง เกิดจากความไม่สมดุลของแบคทีเรียภายในช่องคลอด อาจทำให้เกิดอาการระคายเคือง คัน และมี อาการตกขาว ที่ผิดปกติดังกล่าวไปข้างต้น พบมากในผู้หญิงที่มีอายุตั้งแต่ 15-50 ปี มีอาการเด่นๆ ให้สังเกตเห็นได้ดังต่อไปนี้

• ตกขาวสีเทา สีเขียว หรือสีขาวที่เป็นฟองหรือแผ่น
• คัน และระคายเคืองบริเวณช่องคลอด
• รู้สึกแสบร้อนเวลาปัสสาวะ
• ช่องคลอดมีกลิ่นเหม็นคาวปลา และเหม็นรุนแรงขึ้นหลังมีเซ็กส์

สาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะช่องคลอดอักเสบ

ในช่องคลอดมักจะมีแบคทีเรียชนิดต่าง ๆ ที่อยู่รวมกัน เช่นแลคโตบาซิลัส (Lactobacillus) และแอนแอโรบส์ (Anaerobes) โดยทั่วไปแล้ว แบคทีเรียชนิดดีจะช่วยรักษาสมดุลในช่องคลอด แต่ถ้ามีแบคทีเรียชนิดไม่ดีมากเกินไปจะทำให้สมดุลของแบคทีเรียภายในช่องคลอดเสียและเกิดภาวะ Bacterial Vaginosis ได้

นอกจากนี้ ยังมีปัจจัยเสี่ยงบางอย่างที่อาจทำให้เกิดภาวะ Bacterial Vaginosis ได้ เช่นการสูบบุหรี่ การสวนล้างช่องคลอด การใส่ห่วงคุมกำเนิด โดยเฉพาะในสตรีที่มีประจำเดือนกะปริดกะปรอยร่วมด้วย การตั้งครรภ์ ซึ่งเสี่ยงต่อการเกิด Bacterial Vaginosis มากขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนในร่างกายขณะตั้งครรภ์ การร่วมเพศกับคู่นอนหลายคนหรือเปลี่ยนคู่นอนใหม่ และการไม่สวมถุงยางอนามัยหรือไม่ใช้แผ่นยางอนามัยขณะมีเพศสัมพันธ์ อย่างไรก็ตาม หากพบว่ามีอาการผิดปกติของช่องคลอด ควรพบแพทย์เพื่อรับการตรวจวินิจฉัยและรักษาอย่างถูกต้อง

การตรวจวินิจฉัยโรคช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย

สำหรับการตรวจช่องคลอดอักเสบนั้น แพทย์จะทำการซักประวัติสุขภาพของผู้ป่วยและทำการตรวจด้วยวิธีอื่นๆ เพิ่มเติม ซึ่งก่อนทำการตรวจไม่ควรทำความสะอาดบริเวณช่องคลอด หรือเช็ดล้าง เนื่องจากตกขาวที่มีหรือกลิ่นอันไม่พึงประสงค์อาจหายไปในตอนที่ตรวจ ทำให้การวินิจฉัยของแพทย์ไม่แม่นยำ วิธีการตรวจ ได้แก่

• การตรวจภายใน : โดยการสังเกตบริเวณโดยรอบช่องคลอด ตรวจกลิ่นไม่พึงประสงค์ ตรวจว่ามีตกขาวผิดปกติหรือไม่ อาจมีการนำตัวอย่างของตกขาวที่เก็บได้ภายในช่องคลอด ออกมาตรวจโดยใช้กล้องจุลทรรศน์ เพื่อให้ทราบว่าเป็นภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรียจริงหรือไม่ โดยแพทย์อาจใช้มือข้างหนึ่งตรวจในช่องคลอด และใช้มืออีกข้างกดบริเวณหน้าท้อง หรือใช้เครื่องมือทางการแพทย์ตรวจดูภายในช่องคลอด เพื่อตรวจอวัยวะบริเวณอุ้งเชิงกราน และหาสัญญาณของการติดเชื้อภายในช่องคลอด
• การตรวจวัดค่า pH วิธีนี้จะใช้ตรวจสอบความเป็นกรดภายในช่องคลอด โดยระดับค่า pH ที่ 4.5 หรือมากกว่า จะถือเป็นสัญญาณของภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย

การรักษาภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย

เนื่องจากอาการเหล่านี้สามารถหายไปได้เอง หากผู้ป่วยไม่มีอาการใดๆ ที่เป็นปัญหา และไม่ได้ตั้งครรภ์ก็อาจไม่จำเป็นต้องรับการรักษา แต่หากมีผลกระทบในการใช้ชีวิตหรือมีอาการป่วย การรักษาจะทำได้โดย การใช้ยาปฏิชีวนะ ได้แก่

• ยา Metronidazole (เมโทรนิดาโซล)
  • คือ ยาปฏิชีวนะชนิดหนึ่งที่ใช้ในการรักษาการติดเชื้อแบคทีเรีย และเชื้อโปรโตโซเวียในระบบทางเดินอาหารและอวัยวะสืบพันธุ์หญิง เช่น เชื้อแทรกซ้อนในช่องคลอด โรคแทรกซ้อนหลังผ่าตัด เป็นต้น โดยมักจะใช้ร่วมกับยาอื่นๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรักษา ยาชนิดนี้มีชื่อทางการค้าหลายชื่อ เช่น Flagyl, Metrogyl, และ Protostat ซึ่งจะต้องได้รับการสั่งจ่ายจากแพทย์ก่อนใช้งาน ยาเมโทรนิดาโซลชนิดรับประทานใช้รักษาภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย และควรงดดื่มแอลกอฮอล์ในระหว่างที่ใช้ยารักษาและหลังรักษาเสร็จสิ้นอย่างน้อย 1 วัน เพื่อป้องกันผลข้างเคียง อย่างอาการมวนท้อง ปวดท้อง หรือคลื่นไส้อาเจียน
• ยา Clindamycin (คลินดามัยซิน)
  • คือ ยาปฏิชีวนะชนิดหนึ่งที่ใช้รักษาการติดเชื้อแบคทีเรีย โดยมีการใช้งานสำหรับรักษาโรคต่างๆ เช่น การติดเชื้อทางเดินหายใจ การติดเชื้อในช่องปาก และเหงือก การติดเชื้อในช่องท้อง การติดเชื้อในระบบประสาทส่วนกลางและอื่นๆ โดยมักจะใช้เมื่อมีการติดเชื้อที่รุนแรงหรือเป็นโรคที่ไม่สามารถรักษาได้ด้วยยาปฏิชีวนะชนิดอื่นได้ ยาชนิดนี้เป็นยาที่ต้องใช้โดยคำแนะนำของแพทย์เท่านั้น เพราะอาจทำให้เสี่ยงเกิดผลข้างเคียงอย่างลำไส้ใหญ่อักเสบรุนแรงได้
• ยา Tinidazole (ทินิดาโซล)
  • คือ ยาต้านเชื้อโปรโตซัว ออกฤทธิ์ทำลายดีเอ็นเอ หรือยับยั้งการสังเคราะห์ดีเอ็นเอของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก ใช้รักษาภาวะพยาธิในช่องคลอด โรคติดเชื้อไกอาเดีย โรคบิดมีตัว และโรคที่เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียบางชนิด นอกจากนี้ อาจนำไปใช้รักษาโรคหรือภาวะสุขภาพอื่นๆ ตามการวินิจฉัยของแพทย์ ซึ่งยาตัวนี้มีผลข้างเคียงคล้ายยา Metronidazole ด้วยเช่นกัน จึงควรงดการดื่มแอลกอฮอล์ขณะใช้ยาเหมือนกัน

ทั้งนี้ ผู้ป่วยควรใช้ยาตามคำสั่งแพทย์ และไม่ควรหยุดใช้ยาด้วยตัวเอง หากยังไม่ครบกำหนดเวลา เพราะอาจเสี่ยงเกิดอาการดื้อยาได้ ซึ่งหลังการรักษาภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรียนี้ ช่วงระยะเวลา 3-12 เดือน อาจมีโอกาสกลับมาเป็นซ้ำอีกครั้งได้ ซึ่งแพทย์อาจรักษาต่อด้วยการจ่ายยา Metronidazole ในระยะยาว และผู้ป่วยอาจต้องรักษากับแพทย์นรีเวชโดยตรง เพื่อให้ได้รับการรักษาที่เหมาะสมและปลอดภัยที่สุด

การป้องกันภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย

เราสามารถป้องกัน และลดความเสี่ยงในการเกิดภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรียได้ โดยปฏิบัติตามคำแนะนำ ดังนี้

• เลือกใช้ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดจุดซ่อนเร้นที่มีค่า pH สมดุลและเหมาะสมกับอวัยวะเพศหญิง หรือเลือกใช้สบู่สูตรอ่อนโยน ไม่ควรมีสารเคมีหรือน้ำหอมที่มีกลิ่นฉุน หรือผ้าอนามัยที่ไม่มีส่วนผสมของน้ำหอม เพื่อป้องกันอาการระคายเคืองต่อบริเวณนั้นได้
• ห้ามสวนล้างช่องคลอดโดยเด็ดขาด เพราะจะทำให้แบคทีเรียในนั้นเสียสมดุล และเกิดการติดเชื้อได้
• ไม่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย หรืองดเว้นการมีเพศสัมพันธ์กับคนที่มีความเสี่ยง เพื่อป้องกันการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์
• ให้ฝ่ายชายสวมถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์ไม่ว่าจะเป็นการสอดใส่ทางช่องทางใดก็ตาม

อ่านบทความอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง

เซ็กส์ประตูหลัง เสี่ยง HIV มากกว่า

CD4 ถูกทำลายจะเป็นอย่างไร ?

การมองข้ามเรื่องตกขาวที่ผิดปกติไม่ควรเป็นเรื่องง่ายๆ เพราะอาจทำให้ปีกมดลูกเกิดอาการอักเสบ ท่อนำไข่ตัน และเสี่ยงต่อการตั้งครรภ์นอกมดลูกสูงขึ้น หรือมีก้อนฝี หนองในอุ้งเชิงกรานได้ การติดเชื้อ หรือความไม่สมดุลในฮอร์โมนเพศอาจเป็นสาเหตุของตกขาวที่ผิดปกติ การรักษาต้องพบสูตินรีแพทย์เพื่อรับการตรวจวินิจฉัยหาสาเหตุและรักษาอย่างถูกต้อง หากตรวจพบว่าเป็นการติดเชื้อจากการมีเพศสัมพันธ์ จะต้องให้การรักษาคู่นอนร่วมด้วย ดังนั้น หากพบว่ามีการตกขาวที่ผิดปกติใดๆ ควรมาพบสูตินรีแพทย์เพื่อการตรวจวินิจฉัยและรักษาอย่างเหมาะสม

“โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์” ติดต่อระหว่างผู้มีเชื้อกับผู้รับเชื้อผ่านทางการมีเพศสัมพันธ์ ทั้งจากการร่วมเพศทางช่องคลอด ทางปาก หรือทวารหนัก และยังสามารถติดต่อจากแม่สู่ทารกในครรภ์ได้ ปัญหาหลักของโรคเหล่านี้ คือ ผู้ป่วยมักทราบว่าตนเองมีความผิดปกติเมื่อเวลาผ่านไปนานแล้ว บางคนก็เพิกเฉยต่ออาการเหล่านั้น หรืออายที่จะเข้ารับการรักษากับแพทย์

สาเหตุของการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์

• เกิดจากเชื้อไวรัส ซึ่งบางชนิดสามารถรักษาให้หายขาดได้ บางชนิดไม่มียารักษา และบางชนิดยังสามารถฝังตัวอยู่ และกลับมาเป็นซ้ำได้อีก
• เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย สามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยการใช้ยาปฏิชีวนะ
• เกิดจากเชื้ออื่น ๆ เช่น พยาธิ สามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยการใช้ยาปฏิชีวนะ

โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์มีอะไรบ้าง ?

หนองใน (Gonorrhoea) 

หนองใน เกิดจากเชื้อแบคทีเรียชื่อ Neisseria gonorrhoeae ทำให้เกิดอาการระคายเคืองในท่อปัสสาวะ แสบขัดเวลาปัสสาวะ และมีหนองไหลออกจากท่อปัสสาวะ อาจจะทำให้เกิดการอักเสบในช่องท้อง หรือเป็นหมันหากไม่ได้รับการรักษา

หูดหงอนไก่ (Condyloma Acuminata)

หูดหงอนไก่ เกิดจากไวรัส Human papillomavirus ลักษณะเป็นติ่งเนื้ออ่อน ๆ สีชมพูคล้ายหงอนไก่ ในผู้ชายมักพบที่อวัยวะเพศบริเวณใต้หนังหุ้มปลายอวัยวะเพศชาย ตลอดทั้งบริเวณรอบรอยเปิดขอบ, ท่อปัสสาวะ และอัณฑะ ส่วนผู้หญิงจะพบที่ปากช่องคลอด ผนังช่องคลอด ปากมดลูก ปากทวารหนักและฝีเย็บ หูดมีขนาดโตขึ้นเรื่อย ๆ

ซิฟิลิส (Syphilis)

ซิฟิลิส เกิดจากการติดเชื้อ Treponema pallidum เป็นโรคที่มีอันตราย และมีอาการเรื้อรัง สามารถติดต่อยาวนานกว่า 2 ปี ลักษณะการติดเชื้อเริ่มแรกจะเป็นก้อนแข็ง แต่ไม่เจ็บที่บริเวณอวัยวะเพศ หากไม่รักษาจะกลายเป็นระยะที่สองที่เรียกว่า เข้าข้อหรือออกดอก ถ้าทิ้งไว้นานจะทำให้เกิดโรคแก่ระบบต่าง ๆ ของร่างกายหลายระบบ

เริมที่อวัยวะเพศ (Genita Herpes)

เริมที่อวัยวะเพศ เกิดเชื้อไวรัส herpes simplex virus ทำให้เกิดอาการปวดแสบบริเวณขา ก้นหรืออวัยวะเพศ และตามด้วยผื่นเป็นตุ่มน้ำใส แผลหายได้เองใน 2-3 สัปดาห์ แต่เชื้อยังอยู่ในร่างกาย เมื่อร่างกายอ่อนแอ เชื้อก็จะกลับเป็นใหม่

หูดข้าวสุก (Molluscum contagiosum)

หูดข้าวสุก เกิดจากเชื้อไวรัส Molluscum contagiosum virus (MCV) ทำให้เกิดเป็นตุ่มนูนบนผิวหนัง ผิวเรียบขนาดเล็ก ขนาดประมาณ 2-5 มิลลิเมตร จะพบมากขึ้นในรายที่มีการติดเชื้อ HIV จำนวนตุ่มที่เกิดขึ้นอาจมีมากหรือน้อยขึ้นกับสภาพร่างกายของผู้ป่วยขณะนั้น ว่าร่างกายมีความแข็งแรงเพียงใด

โลน (Pediculosis Pubis)

โลน เกิดจากแมลงตัวเล็กที่เรียกว่า pediculosis pubis อาศัยอยู่ที่ขนหัวหน่าว ชอบไชตามรากขนอ่อน และดูดเลือดคนเป็นอาหาร ผู้ที่เป็นโรคนี้จะมีอาการคัน เมื่อเกาจะทำให้เชื้อแพร่ไปยังบริเวณอื่นได้ ติดต่อได้จากการสัมผัสทางเพศกับผู้ป่วย หรือใช้กางเกงชั้นในร่วมกัน

เอดส์ (AIDS)

เอดส์ เกิดจากการรับเชื้อ Human immunodeficiency virus หรือ HIV เข้าไปทำลายเม็ดเลือดขาวที่เป็นแหล่งสร้างภูมิคุ้มกันโรค ทำให้ภูมิคุ้มกันโรคลดน้อยลง จึงทำให้เชื้อโรคฉวยโอกาสแทรกซ้อนเข้าสู่ร่างกายได้ง่ายขึ้น และสาเหตุการเสียชีวิตก็มักเกิดขึ้นจากโรคติดเชื้อฉวยโอกาสต่าง ๆ ที่จะทำให้อาการรุนแรง และเสียชีวิตอย่างรวดเร็ว

อาการแบบไหนที่ควรพบแพทย์ ?

• ในผู้ชาย ปัสสาวะแสบขัด ขาหนีบบวม เป็นฝี เจ็บปวดอวัยวะเพศ มีผื่น ตุ่ม แผลบริเวณอวัยวะเพศ มีเมือกใสหรือหนองไหลออกมา
• ในผู้หญิง รู้สึกเจ็บเสียวท้องน้อย ขาหนีบบวม เป็นฝี เจ็บปวด คันอวัยวะเพศ มีผื่น ตุ่ม แผลบริเวณอวัยวะเพศ มีตกขาวสีเหลืองมีกลิ่นเหม็น

วิธีดูแลตัวเองเมื่อเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

• ต้องรักษาอย่างรวดเร็ว เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อโรค
• แจ้งคู่นอนให้ทราบว่า เป็น โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เพื่อจะได้ป้องกัน ไม่ให้เชื้อแพร่ไปสู่คนอื่น
• รักษาอาการ และปฏิบัติตัวตามคำแนะนำของแพทย์อย่างเคร่งครัด
• หลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์ หรือการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง เพื่อป้องกันไม่ให้อาการอักเสบลุกลาม
• งดดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ของมึนเมาทุกชนิด
• ไม่ควรซื้อยามารักษาเอง ควรปรึกษาแพทย์ เพื่อให้ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง

การป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

• ใส่ถุงยางอนามัยทุกครั้งเมื่อมีเพศสัมพันธ์                                                      
• ไม่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย
• ไม่ใช้เข็มฉีดยาร่วมกับผู้อื่น
• ฉีดวัคซีนป้องกันการเกิดโรค
• ตรวจโรคเป็นประจำทุกปี
• รักษาความสะอาดร่างกายและอวัยวะเพศอย่างสม่ำเสมอ                      

ขอบคุณข้อมูล : Tumboltasai ,Kapook

อ่านบทความอื่นๆเพิ่มเติม

• ถาม – ตอบ เกี่ยวกับโรคซิฟิลิส
• ดูแลตัวเองอย่างไรเมื่อเป็น…หูดหงอนไก่
• ไวรัสตับอักเสบซี (Hepatitis C Virus : HCV)